درحاشیهی
توهم نام گذاری سالانهی خامنهای " رهبر خود پنداشتهی مسلمین جهان "
از برون بر ظاهرش نقش نگار از درون اندیشههایش زارِ زار
امیرجواهری لنگرودی
چه نیک گفتهاند: سالی که نکوست از بهارش پیداست!
از ۱۳۸۷ تا به امروز، خامنهای هر بهار را بدین ترتیب نامگذاری کردهاست:
سال ۱۳۸۷ را «نوآوری و شکوفایی»، سال ۱۳۸۸ را «حرکت مردم و مسئولین به سوی اصلاح الگوی مصرف»، سال ۱۳۸۹ را «همت مضاعف و کار مضاعف»، سال ۱۳۹۰ را «جهاد اقتصادی»، سال ۱۳۹۱ را «تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی»، سال ۱۳۹۲ را «حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی»، سال ۱۳۹۳ را «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت
جهادی»، سال ۱۳۹۴ را «دولت و ملت همدلی و همزبانی»، سال ۱۳۹۵ را «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل»، سال ۱۳۹۶ را «اقتصاد مقاومتی تولید - اشتغال»، سال ۱۳۹۷ را «حمایت از کالای ایرانی»، سال ۱۳۹۸ را «رونق تولید»، سال ۱۳۹۹ را «جهش تولید»، سال ۱۴۰۰ را «تولید پشتیبانیها، مانع
زداییها»، سال ۱۴۰۱ را «تولید، دانش بنیان، اشتغال آفرین» سال ۱۴۰۲ را «مهار تورم، رشد تولید» و سال ۱۴۰۳ را «جهش تولید با مشارکت مردم» نام نهاده است.
خامنهای به دنبال خمینی؛ هرساله به عنوان خط نگهدار نظام،
قرعه را به نام خود میزند؛ سال را نامی مینهد و کارگزاران نظام اعم از دولتیان، مجلسیان
و دستگاه قضائیه، دنبال او شتابان میدوند و یکی پس از دیگری، گوی سبقت از همدیگرربوده
ودرتعبیروتفسیراین نام، برای خود نمایی تا به ناکجا آباد میروند. اینان با راه
انداختن کارناوال نامگزاری، تیمهای پُرهزینهای را با تدارک نشستها، سیمنارها و
کنفرانسها، نمایشات پُرآمد و شدی را سامان میدهند تا خود را مقلب القلوب و الابصار
آقای خامنهای در صف نامگذاریهای سال نشان دهند.
با کمترین دقت به ذهن هرخوانندهای متبادرمیگردد؛ نامگذاریها به گونهای تکراری در حوزه اقتصاد با پس و پیش کردن واژگانی به شکل نمایشی و خود نمایی ظاهر میگردد که هیچ واگویه و پشتوانهی عملی در کل حیات جامعه از خود به جا نمیگذارد.